VITTORIO, vittorio, mio core

 Als kind zong ik op weg naar school en op weg naar de kerk. Ik zong in de kerk en ik zong op school. In de Mattheus Passion zong ik. En op het internaat zong ik. Zingen was een vanzelfsprekendheid. Het kwam er vaak uit zonder dat ik er erg in had. Ik moet een blij kind zijn geweest.

Maar het leven had veel onplezierigs voor me in petto en daarmee was er aanzienlijk minder reden om blij te zijn. De lust om te zingen nam in de loop der jaren zienderogen af. Het was de tijd van Elvis en de Beatles en de Rolling Stones: die jongens liet ik graag voor me zingen. Zelf had ik er geen tijd meer voor en geen zin meer in.

  Het leven begint bij de veertig, heet het. En inderdaad pas toen ik de 40 was gepasseerd kwam er weer tijd en ontspanning om actief te zijn met muziek: ik leerde klarinet en basklarinet spelen. Later saxofoon. Juist dat musiceren bracht me weer terug bij echte levensvreugde. Vanuit het bespelen van een instrument was de stap naar het zingen klein. Ik begon er (weer) mee toen ik, inmiddels 60, in een jazzband speelde. Deuntjes die ik nog van vroeger kende, wilde ik in die band zingen. Ja, dat was nog eens musiceren: je stem laten horen! Wat een plezier. En ik was het nog niet verleerd. Het ging weer als vanzelf. Liep ik in de supermarkt te neuriën, zeiden vriendelijke dames: “Wat zingt u leuk”. “Mevrouw, ik ben me er niet van bewust!” Maar dan moet je uitkijken, natuurlijk. Want wat je zingt moet wel zuiver zijn, het moet echt mooi klinken. Het inzicht was geboren: ik moest op zangles. Bij Katalin Szabo, die al een aantal jaren zangles gaf aan mijn dochters. En zo is het gekomen, dat ik inmiddels al meer dan 10 jaar met grote regelmaat naar de zangles ga bij de Koorschool Katalin Szabo. Voor zangtechniek en voor het eindeloos grote zangrepertoire. Natuurlijk the blues zijn mooi, het luisterlied is mooi, kinderliedjes zijn mooi, een aria is mooi, de spirituals zijn mooi. Het is heerlijk om te leren een lied uit de Winterreisen van Schubert te zingen en het is geweldig om een Italiaans lied te vertolken, dat zo uit een opera lijkt te komen: Vitorrio, mio core. Muziek en zang, het is weer mijn lust en mijn leven.

Velp, 27 januari 2015                                                                                           Cees Stam